Γίναμε ομάδα επειδή ο πρώτος είχε μια καλή ιδέα για τον τίτλο, ο δεύτερος την απόλυτη πεποίθηση ότι δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουμε αν δεν σκοπεύσουμε από την αρχή προς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και η τρίτη αρκετό θράσσος για να αρπάξει τα ηνία την ώρα που οι άλλοι δύο ονειροπολούσαν αντί να προσέχουν τα νώτα τους.
Αυτό είναι το πρώτο μας τεύχος, η πρώτη μας ομαδική απόπειρα. Εάν ακολουθήσει και δεύτερο, θα το εκλάβουμε ως σημάδι ότι κάτι κάναμε σωστά. Κάθε τεύχος που θα αφήνουμε πίσω μας, θα είναι ένα ακόμα σημάδι – και ο απόηχός του θα κρατάει μόνο μέχρι το επόμενο.
Είμαστε τρεις μοναχικοί καβαλάρηδες με μόνιμο προορισμό την επόμενη πόλη. Από τις σέλες των αλόγων μας κρέμεται ένα δισάκι με λίγο νερό (της φωτιάς, κάποιες φορές αραιωμένο με σόδα ή πάγο) και μικρά, θολά καθρεφτάκια. Πότε πότε θα τα στρέφουμε προς τον ορίζοντα και θα καταγράφουμε εδώ αυτά που είδαμε μέσα τους και άλλες θα τα κοιτάμε οι ίδιοι κατάματα. Αν δεν τρομάξουμε με αυτά που θα δούμε, θα κάνουμε αυτές τις εικόνες ιστορίες.
Καλό μας ταξίδι,
Lucia
πατήστε το σύνδεσμο για να κατεβάσετε το περιοδικό:
EKVATANA 
One Comment
Apla teleio!